Happinez januari 2013

happinez jan 2013Een prachtig artikel over het mediumschap. Tekst: Lisette Thooft

Iedereen is een medium!      

Derek Ogilvy en Char Margolis zijn glamour-mediums die goud verdienen met hun publieke optredens. Misschien niet de beste reclame voor het mediumschap… Er zijn talloze ‘gewone’ mensen die zich in alle bescheidenheid beschikbaar stellen voor de geestelijke wereld, om boodschappen door te krijgen van overledenen, of om ons in contact te brengen met ons diepere zelf. Zo paranormaal is dat niet: in principe hebben we allemaal die mogelijkheid.

“De laatste keer dat ik mijn opa had gesproken, heb ik boos de telefoon op gehangen,” zegt Laurette Boldingh. “Kort daarna is hij overleden.” Ze ging naar medium Marisa Bottenheft om contact met hem te maken. En ja, hij kwam door… “Ik had echt het gevoel dat mijn opa naast me stond,” vertelt ze. “De informatie die Marisa over hem gaf, was duidelijk en specifiek. Sommige dingen wist ik niet eens maar bleken later toen ik het bij mijn moeder navroeg, te kloppen. De boodschap aan het einde voelde als een warme deken. Ik werd in mijn ziel geraakt en ontroerd.”

Ilona Bode consulteerde medium Janneke Leber. “Toen mijn vriendin Yvonne gestorven was, dacht ik: ik heb haar nooit echt bedankt voor alles wat ze voor me gedaan heeft. Janneke kwam met details die ze niet had kunnen weten maar die echt Yvonne waren. Ze zei dat Yvonne de vriendschap met mij ook als heel fijn beleefd had, en ik heb kunnen zeggen: dank je wel. Ik voel nu af en toe dat ze bij me is. Er gebeurde méér in dat consult: Janneke zag bij mij een burnout aankomen. Ik had een rare droom gehad waar ik in een donkere garage zat en er niet uitkon. Janneke zei: daar ben je nu, je moet hulp gaan zoeken. Ze heeft me gestimuleerd om het serieus te nemen.”

“Het was schitterend,” zegt Usmar Gorter, die bij hetzelfde medium kwam om contact te maken met zijn gestorven echtgenote. “Mijn vrouw is aan kanker overleden en de laatste maanden waren bijzonder zwaar. Ze was ook erg bang voor de dood, behalve op het laatst. Ik verzorgde haar en daar heeft ze mij via Janneke voor bedankt. Maar ik was vooral blij omdat ik hoorde dat ze mooi en zonder angst gestorven is.”

Mediums brengen ons in contact met dierbare gestorvenen, ze maken ruzies goed en strijken problemen glad, ze helpen om belangrijke dingen die ongezegd zijn gebleven, alsnog te uiten. Mediums kunnen ons ook waarschuwen voor gezondheidsproblemen, dieper inzicht geven in relaties en advies geven over ons werk. En dat alles doordat ze meer voelen, zien of horen dan de gemiddelde mens.

Is dat nou allemaal waar, kun je dat serieus nemen? Of is het allemaal verbeelding? En als het waar is, kleven er dan geen risico’s aan?

 Ethiek

Mediums waren vroeger vaak wat schimmige figuren en er hing een sfeer omheen van goedgelovigheid en bedrog. “De generatie mediums vóór ons heeft in achterkamertjes moeten werken en alles zelf uitzoeken,” zegt Marisa Bottenheft. “Maar die tijd is gelukkig voorbij. Het is nog maar sinds vijf of zes jaar dat het mediumschap er mag zijn. Televisieprogramma’s als ‘Het zesde zintuig’, ‘Astro TV’ en Derek Ogilvy hebben daaraan bijgedragen. Maar tv moet sensatie opleveren om kijkers te trekken en daardoor komt mediumschap daar nooit helemaal in een goed daglicht te staan.”

Medium begint inmiddels een ‘normaal’ beroep te worden, compleet met opleidingsinstituten en examens. Marisa is een van de oprichters van de Stichting Enigma, die keurmerken verleent aan mediums, als ze tenminste door een toetsing zijn gekomen. Ze schreef samen met Jacky van de Berkt het boek Ben ik echt een medium? – Mediumschap: van aanleg tot beroep, waarin ze alle aspecten van het vak belicht. De ethiek speelt voor hen een belangrijke rol. Wat mag een medium wel zeggen en wat niet?

Jacky van de Berkt: “Iemand vraagt bijvoorbeeld hoe het met zijn huwelijk gaat. Hoogstens kun je dan de situatie belichten. Maar als je zegt: ‘Ik zou er maar een eind aan maken want het wordt niks’, neem je iemand zijn levenslessen af. Als iemand vraagt of haar man vreemdgaat, hoor je daar als medium niet op in te gaan. Ik zeg dan: ‘Heb je hem dat zelf al gevraagd?’ Mensen kunnen ook niet zomaar iets vragen over hun volwassen kinderen – als ze boven de achttien zijn, moet je toestemming vragen. Zo zijn er allerlei normen en regels die je als medium in je hoofd moet hebben.”

De toekomst voorspellen is een heikel onderwerp. Mag dat? In Engeland is het zelfs bij de wet verboden. Hier niet, maar volgens de meeste mediums is het in elk geval zinloos een voorspelling te doen voor meer dan zeven jaar. Want de toekomst ligt helemaal niet zo vast. De deur plat lopen bij een medium is sowieso geen goed idee. Het maakt je afhankelijk van de autoriteit van het medium, terwijl de bedoeling juist is dat je zélf sterker wordt. Een goed consult geeft je zoveel kracht dat je er jaren mee toe kunt.

 Gevoel

José Gosschalk leidt samen met haar man Karel Besseling de Academie voor Mediumschap in Naarden, waar je in drie jaar klaargestoomd kunt worden als medium. Zij publiceerden een dik handboek: Mediumschap, een geschenk uit de hemel. Theorie, didactiek, psychologie en ethiek van mediumschap. Honderden studenten hebben ze al afgeleverd. Niet iedereen die de opleiding doet, maakt er zijn beroep van; veel studenten zijn er alleen maar om zichzelf intuïtief te ontwikkelen.

Het wordt dus steeds serieuzer, officiëler en beter begeleid. Maar tegelijkertijd draait in het mediumschap nog steeds alles om gevoel. Want het is hun gevoel – preciezer: hun hooggevoeligheid – waarmee mediums werken. Het is dat ‘zesde zintuig’ dat verfijnd en ontwikkeld wordt in zo’n opleiding. José Gosschalk: “Er komen bij ons tegenwoordig ook veel jonge mensen op les, van rond de dertig of onder de dertig. Steeds meer mensen die vastlopen in het leven vanuit het hoofd. Ze worden niet echt gelukkig en gaan dan op zoek naar iets dat méér biedt dan alleen het rationele.”

Janneke Leber bundelde haar columns over haar mediumpraktijk in het boek Dooie boel. (Ja, dat is ironisch bedoeld. “Mijn ervaring is,” zegt Janneke, “als mensen overlijden denken we dat ze dood zijn, maar ze komen zeer levendig door.”) Ook Janneke schrijft in haar boek dat mediumschap werkt door je uit je hoofd te verplaatsen naar je gevoel. Maar wat je ook nodig hebt, is verbeelding.

“Verbeelden? Hoezo verbeelden!” voegt ze daar zelf aan toe. “Betekent dat dat ze alles gewoon moeten verzinnen? Feit is dat je zonder verbeeldingskracht niet ver komt. Verbeelding is het scheppen van mogelijkheden. En in dit geval moet de mogelijkheid gecreëerd worden om naar een andere wereld te gaan.”

Maar hoe weten we dan dat een ontmoeting met een overledene echt is? “De spirituele wereld,” schrijft Janneke, “heeft jouw fantasie nodig om een omgeving te creëren waarin jij je op je gemak voelt, om je vervolgens te kunnen bereiken. De omgeving is misschien bedacht, maar de ontmoeting daarin is echt.”

Een ‘cold reading’ is de term die onder mediums gebruikt wordt voor een sessie waarbij een zogenaamd medium heel scherp oplet hoe zijn klant reageert en daarop inspeelt. Het medium geeft vage aanwijzingen, noemt bijvoorbeeld geen namen maar alleen beginletters, en wacht steeds op subtiele aanwijzingen die de klant bewust of onbewust geeft, voordat hij verder gaat. Dat is geen mediumschap, dat is oplichterij. Er zijn zeker lieden die zich als medium voordoen en die alleen maar heel veel mensenkennis hebben, en skeptici geloven dat de hele beroepsgroep zo werkt. Maar te veel mensen hebben te veel frappante ervaringen gehad om alles wat bij mediums doorkomt, af te doen als bedrog.

“Als je als medium iemand tegenover je hebt,” zegt Jacky van de Berkt, “ga je je verbinden van ziel tot ziel, met de energie van die persoon en daar haal je je informatie uit.”

Energie

‘Mentaal mediumschap’ is de officiële benaming voor het contact zoeken met overledenen. “Ontzettend veel mensen in de geestelijke wereld hebben behoefte aan contact met geliefden,” zegt José Gosschalk. “Om je te laten weten dat ze goed zijn aangekomen, dat ze van je houden, over je schouder kijken, je steunen en weten waar je doorheen gaat.” Mentale mediums kunnen soms ook communiceren met gidsen uit de andere wereld, ‘meesters’, of engelen.

Hoe werkt dat dan?

“Wij moeten onze energie verhogen naar een hogere frequentie,” verklaart José, “en zij verlagen hun energie wat, en dan verbindt het zich.”

De gestorvenen kunnen alleen maar werken met de beelden die het medium ter beschikking heeft. “Je moet een soort woordenboek in je hoofd hebben,” legt Jacky van de Berkt uit. “Als zij een molen laten zien of een haven, wat bedoelen ze dan? Dat het gaat om iemand die werkte in de haven of iemand die in een havenstad woonde? Toen ik begon als medium dacht ik een keer: dat is het beeld van mijn eigen vader, ik ga toch niet over mijn eigen vader praten… Later zag ik dat het om een zeeman moest gaan. Mijn vader was zeeman.”

Maar waarom communiceren die zielen in een soort rebussen? “Omdat het vreselijk moeilijk is, zij komen uit een andere dimensie.”

Toch, zeggen sommige mediums, lijkt ook daarin iets te veranderen. “Vanaf de jaren tachtig lijkt het wel of de nevels tussen de werelden dunner worden,” zegt Jacky. Het is tegenwoordig steeds makkelijker om contact te maken. Net zoals er steeds meer bijzondere kinderen worden geboren.” Er zijn eigenlijk niet genoeg mediums, vindt Marisa Bottenheft: “Als medium werk je met je eigen referentiekader. Alles wat je weet, wat je zelf ooit gezien hebt of meegemaakt, je humor, alles wordt door de overledenen gebruikt om zich kenbaar te maken. Maar als bijvoorbeeld een scheikundige die overleden is, mij formules doorgeeft, zal ik die niet herkennen want ik ben niet scheikundig onderlegd. En er zijn veel mensen met een bijzonder leven. Voor de zielenwereld is het een stuk moeilijker om zo’n bijzonder leven voor het daglicht te brengen. Dus hoe meer mensen medium worden, hoe meer zielen thuisgebracht kunnen worden.”

Levensplan

Psychic (spreek uit ‘saikik’) mediumschap houdt zich bezig met de energieën in deze wereld, en psychic mediums kunnen je dus veel vertellen over jezelf.

“Als ziel komen we met een duidelijk plan op aarde,” weet Janneke Leber, “en de truc is om dicht bij dat plan te blijven. Dat kan van alles zijn; leren omgaan met teleurstellingen bijvoorbeeld. Je kunt ook op aarde zijn om te leren van mensen te blijven houden no matter what. Dan krijg je waarschijnlijk veel relatieproblemen; je zoekt de moeilijkheden op.”

Zij laat bij een consult desgewenst mensen twee lintjes trekken uit een grote mand, één kleur met open ogen, en een met ogen dicht. “Dat laatste lintje symboliseert de ziel die spreekt. Die andere is je aardse kant, je persoonlijkheid. Die kun je naast elkaar leggen. En dan ga ik voelen in die mensen en in die linten. Liggen we op schema? Wat weerhoudt je? Je kijkt naar dat wat steeds weer op je pad komt en wat er dan van je gevraagd wordt, op een diep niveau. Ik merk dat mensen daardoor vaak erg geraakt zijn. Soms krijg ik mensen hier van wie de persoonlijkheid sterk aanwezig is, maar het zieltje helemaal weggedrukt wordt. Ze zeggen bijvoorbeeld: ‘Ik wil ander werk maar weet niet wat, kun jij me dat vertellen?’ Dat is niet de bedoeling. Ik kan hoogstens een richting aangeven.”

Iedereen kan het

Is iedereen in principe een medium?

Marieke de Vrij vindt van niet. “Ik kan alleen persoonlijk spreken,” zegt ze. “Het mediumschap moet je toegekend worden vanuit de onstoffelijke wereld. Dat betekent dat je een ontwikkelingsweg doorgaat. Er zijn al vele levens aan vooraf gegaan.”

Maar gevoeliger worden kunnen we allemaal. “In zekere zin is iedereen een medium,” zegt Jacky van de Berkt. “Want we zijn allemaal verbonden met de goddelijke vonk. We komen allemaal uit dezelfde bron. De vraag is: wat doe je ermee?”

“Iedereen draagt die hooggevoeligheid in de basis bij zich,” bevestigt Marisa Bottenheft. “Alleen is de aanleg bij de een groter dan bij de ander, te vergelijken met ieder ander vak. Je kunt talenten verder ontwikkelen – doorzettingsvermogen speelt daarbij een rol. En als je getalenteerd bent kun je het verder brengen.”

“Je kunt leren om dat contact te maken, maar het is zo’n verantwoordelijk vak dat je er voorzichtig mee moet omgaan,” zegt José Gosschalk. “Je speelt met iemands leven.

Sommigen moeten acht jaar oefenen om een goed medium te zijn. Anderen functioneren heel behoorlijk na drie of vier jaar, maar sneller gaat het eigenlijk niet. Je hebt in het voetballen ook niet veel Johan Cruijffs.”

Janneke Leber stelt vast dat er tegenwoordig meer gevoeligheid lijkt te zijn dan vroeger. Onze cultuur is eeuwenlang steeds rationeler geworden, maar nu is er toch een kentering gaande. “Ik merk dat er meer en meer naar boven komt,’ zegt ze. “Mensen worden gevoeliger, ja. We zijn het lang kwijt geweest, maar nu komt het terug. Ik sta versteld van de hoeveelheid informatie die klanten zelf al hebben ontvangen van overledenen. Als ik zeg: het is je vader die je computer steeds uitzet of je moeder die met je lampen knippert, dan blijkt vaak dat ze dat zelf ook al wisten. Dat is ook een vorm van mediumschap. Kinderen hebben ook vaak die extra gevoeligheid, maar altijd wordt het losser in de tienerjaren of volwassenheid. Dat is ook heel goed – later komt het weer terug.”

Ze heeft zelfs bezwaar tegen het etiket ‘paranormaal’ of ‘bovennatuurlijk’, zegt ze. “Ik zie het als normaal, want die gevoeligheid hebben we allemaal. Wij mediums zijn normaal en moeten onszelf als zo normaal mogelijk presenteren.”

Een wereld van liefde

Toch is het ook weer niet zo normaal dat iedereen die wel eens iets gevoeld of gezien heeft, maar een bordje op de deur kan schroeven en zichzelf als medium presenteren. Daarover is iedereen het eens: mediumschap vereist oefening, toewijding en zelfkritiek. Anders maak je brokken.

“Als je onrijp in mediumschap gaat staan,” zegt Marieke de Vrij, “dan loop je buitengewoon veel risico. Je wordt aantrekkelijk voor die onstoffelijke wereld om allerlei boodschappen op aarde te laten landen en het risico is dat het niet altijd van een hoog kaliber is.”

Zijn er dan in de andere wereld wezens die het niet goed met ons voor hebben? Daarover verschillen de meningen. Marieke: “Het is niet alleen prachtig. Net zoals er op aarde misdadigers zijn heb je die in de onstoffelijke wereld ook. Mensen die op aarde niet geleefd hebben en het middels jou over willen doen. Mensen met een hoog egobesef die niet het wereldbelang op het oog hebben.”

Maar andere mediums hebben nog nooit een negatieve energie meegemaakt en geloven er ook niet in. “Als ik ook maar één keer een kwade geest had gevoeld,” zegt José Gosschalk, “was ik meteen gestopt.”

“In zogenaamde spookhuizen waar ik ben geweest,” vertelt Marisa Bottenheft, “bleek het altijd te gaan om een familielid of een vriend die contact wilde maken. Negatieve entiteiten, daar heb ik niets mee. Ik spreek liever over de schoonheid en de liefde en hoe bijzonder het is dat je mensen weer even bij elkaar kunt brengen.”

Laatste knellende vraag. Als die zielen in de andere wereld het allemaal zo goed weten, waarom vertellen ze dan niet hoe we de honger en de oorlog in de wereld kunnen oplossen?

“Daar wordt zeker aan gewerkt,” zegt Marisa. “Maar het mediumschap is nog heel klein. Ik hoop dat het groter wordt. Vanuit het grotere geheel bekeken, zou je kunnen zeggen dat het leven gaat om ervaringen. De kunst is om de plussen en de minnen in balans te brengen: genieten van de positieve ervaringen en de negatieve leren zien als een leerschool.”

Pamela Kribbe

Pamela Kribbe channelt ‘Jeshua’ oftewel Jezus

Ze studeerde wetenschapsfilosofie en promoveerde zelfs, maar inmiddels is Pamela Kribbe een bekend medium. Persoonlijke consulten doet ze niet: ze treedt op om de stem van Jezus, die ze Jeshua noemt, door zich heen te laten komen. Hoe is dat begonnen?

Samen met haar man die hypnotherapeut is, schrijft ze op haar website, ging ze avond aan avond in trance om zichzelf te onderzoeken. “Op een avond voelde ik bij zo’n sessie een aanwezigheid die ik niet kende. Ik had wel eerder contact gehad met gidsen, geestelijke leraren die me omringden met zachte energie en liefdevolle suggesties. Maar dit was anders. Deze aanwezigheid voelde ernstig en had iets doordringends. We besloten te onderzoeken wie of wat dit was, en toen ik contact maakte met deze energie, voelde het aan als een wijze, mannelijke aanwezigheid. Ik zag toen heel duidelijk de naam ‘Jeshua ben Jozef’ verschijnen voor mijn innerlijke oog, de Aramese naam van Jezus.”

Pamela publiceerde ook een aantal boeken met gechannelde teksten, zoals Contact met gidsen, waarin haar gids Jeshua praat over mediumschap. “Een goede gids inspireert je om te geloven in je eigen kracht,” zegt hij, “en wanneer je dat doet, merk je dat je de gids eigenlijk niet nodig hebt, behalve misschien als richtingwijzer. In wezen is het de taak van een gids om je aan te moedigen om op je eigen diepste gevoel te vertrouwen, zodat je geen bron buiten jezelf meer raadpleegt om te weten wat te doen.”

Wat is dan eigenlijk het verschil tussen een gechannelde gids en je eigen hogere zelf of innerlijke wijsheid?

Pamela Kribbe: “Op het moment dat je in echt contact bent met een gids, word je omhoog getild tot je eigen hogere zelf. En dan is de vraag of er nog zoveel afstand is tussen jou en die gids. Daar in de andere wereld is veel meer eenheid. De Christusenergie die ik channel, is geen individuele energie; het gebeurt op een bovenindividueel niveau. Daar zijn antwoorden, er is liefde en vrijheid. Het gaat er dus om dat je opstijgt naar een niveau waarop je die Christusenergie toelaat en laat zijn. Mensen die erbij zijn, hebben dat contact ook.”

Jeshua verkondigt keer op keer dat we eigenlijk allemaal op onszelf moeten vertrouwen.

“Ja,” zet Pamela, “als het goed is, word je bewust gemaakt dat je je misschien nu laat leiden door kinderlijke verlangens, maar dat je ook een volwassen stuk in je hebt, een stuk dat wéét, dat diepte en wijsheid heeft. In onze ziel ligt een bron van tijdloze wijsheid.”

 Boeken:

Marisa Bottenheft en Jacky van de Berkt, Ben ik echt een medium? Ankh-Hermes;

José Gosschalk en Karel Besseling, Mediumschap: Een geschenk uit de hemel, uitgeverij Karel Besseling;

Pamela Kribbe, Contact met gidsen, uitgeverij Zwerk;

Janneke Leber, Dooie boel, uitgeverij Dodo.

 

 

 

 

 

 

Commentaar geven is niet mogelijk.