Het is niet de eerste keer dat ik het hoor: ‘Opleiden in het mediumschap, nee hoor mijn gidsen leiden mij op’. Uiteraard heb ik respect voor ieders denkbeelden, maar waar blijft onze eigen inzet en verantwoording?

Het mediumschap is een talent waarmee je wordt geboren, het zit in jouw ziel. Toch is scholing net als op bij ieder ander vak noodzakelijk. Denk maar eens aan Maradonna. Het voetballen zit hem in zijn ziel maar toch moest ook hij trainen en iedere dag weer.

Hierin verschilt het mediumvak niet van andere beroepen. Sterker nog, als wij mensen willen helpen, als wij ‘hen’, willen helpen, zij die overleden zijn, is het dan niet onze plicht om ons vak zo nauwkeurig mogelijk uit te oefenen en zo veel mogelijk kennis op te doen?

Want waar ligt de verantwoording? Bij onze gidsen? Nee, ik ben van mening dat ieder individu zelf verantwoordelijk is voor hetgeen je zegt of overdraagt.

Het mediumvak bestaat net als andere beroepen uit verschillende disciplines en met behulp van technieken leer je steeds makkelijker en duidelijker bewijs leveren. Want wat is een consult zonder bewijs. Hoe kun je jezelf kritische controleren als je geen bewijs kunt leveren.

‘Ja, ik heb uw moeder hier … ze is goed overgegaan en u krijgt een mooie bos bloemen. Soms lijkt het mediumvak wel op een bloemenkraam. Er is in dit voorbeeld geen enkele vorm van bewijs dat het medium werkelijk contact heeft met uw moeder.

Zo heb in nog veel meer bijzondere zaken meegemaakt binnen het vak. Mensen die maar liefst 11 keer achter elkaar hetzelfde consult gaven. ‘U heeft moeite om keuzes te maken … ja dat is goed hè?, dat zegt mijn gids. Maar lieve mensen, wie heeft er nu geen moeite met keuzes maken? Als dat je zo makkelijk afgaat dan bezoek je geen medium. Niets paranormaals dus, alleen gezond verstand.

‘U heeft een hele mooie warme energie en u staat altijd voor iedereen klaar’. Paranormaal of een mooie binnenkomer?

‘Mijn gids zegt dat ik vandaag toch maar niet moet komen’. O, zegt je gids dat of wil je liever nog een uurtje in bed blijven?

“Is uw oma dood?’ Nu dat is heel erg logische als je dat vraagt aan iemand die 70 jaar is. Lijkt mij nogal waarschijnlijk.

Is het niet ook onze ’taak’, om mensen te bewijzen dat er leven na de dood is?

Het mediumvak kent een enorme verantwoordelijkheid! Alles wat je zegt onthoud de ontvanger circa 9 jaar. Dus ook als medium zullen wij onszelf moeten trainen. Gewoon in de praktische zin onszelf laten helpen bij het opleiden. Want dan zullen we echt in staat zijn om dit prachtige vak zelfkritische en bewust uit te voeren.

Commentaar geven is niet mogelijk.